Historia OSP w Połomi sięga roku 1880. W zapiskach widniała jako straż pożarna przy majątku ziemskim w Połomi. Dopiero w roku 1905 z inicjatywy miejscowego kowala, druha Ludwika Dudzika, braci Salamon i innych, zostało zwołane zebranie wiejskie, na którym wybrano zarząd straży pożarnej i zarejestrowano go w Sądzie Grodzkim w Wodzisławiu Śl.





Po otrzymaniu aktu prawnego jako jednostki organizacyjnej przystąpiono do werbowania członków oraz zbiórki pieniędzy na zakup pompy ręcznej na podwoziu o zaprzęgu konnym.


Z organizowanych imprez i zabaw fundowano węże oraz sprzęt pomocniczy. Mundury strażackie członkowie kupowali za własne pieniądze. Jedynym dowodem potwierdzającym istnienie straży w Połomi od 1905 roku była stara remiza, na której murach widniała właśnie data 1905. Wszystkie inne dokumenty nie przetrwały pożogi wojennej. W okresie międzywojennym jednostka liczyła 28 członków czynnych, była dobrze wyposażona i wykazywała dużą aktywność. Członkiem straży mógł być kandydat po ukończeniu 21 lat. W roku 1939 połomska OSP liczyła już 36 członków czynnych, posiadała na wyposażeniu dwie pompy ręczne oraz około 1200 m.b. węży tłocznych.





Po wojnie zaczęto myśleć o budowie nowej remizy. Z braku funduszy strażacy własnymi siłami zaczęli budować nowe pomieszczenie na samochód. Za zgodą ówczesnego proboszcza ks. Romana Kopyto wykorzystali w tym celu pomieszczenia inwentarskie byłego starego probostwa, na którego to fundamentach powstała nowa remiza. Budynek został oddany do użytku w 1970 roku.




W 1980 roku połomska jednostka obchodziła jubileusz 75- lecia istnienia. Z tej okazji staraniem władz zarządu OSP oraz społeczeństwa sołectwa Połomia został ufundowany sztandar.